เครื่องดนตรี ไทย ประเภท เป่า คืออะไร

เครื่องดนตรีไทยประเภทเป่า เป็นเครื่องดนตรีที่ผลิตเสียงโดยการพยายามดึงหรือเปิดปิดท่อลมให้เกิดเสียง ซึ่งบางครั้งอาจมีการใช้กระเป๋าลมหรือลูกโป่งในการทำให้เกิดเสียงด้วย ซึ่งประเภทเครื่องดนตรีไทยประเภทเป่าแบ่งออกเป็นหลายประเภทดังนี้

1. ขลุ่ย (Khaen) - เป็นเครื่องเป่าที่ทำจากท่อและลูกโป่ง โดยมีท่อเบอร์หลังคามากถึง 18 ท่อ แต่ปกติจะใช้ท่อ 16 ท่อ มีเสียงสูงและพิเศษที่สุด จะเป็นเครื่องหลักในดนตรีอีสาน

2. ระนาด (Ranat) - เป็นเครื่องเป่าที่ทำจากไม้หรือโลหะ มีลูกโป่ง 8-18 ลูกโป่ง แต่ละลูกโป่งจะเป็นเฟืองที่แตกต่างกัน มีความสัมพันธ์กับเครื่องดนตรีระนาดที่ทำจากไม้ ระนาดนี้จะมีตามแบบลำพูนและเลียง

3. กลอง (Klong) - เป็นเครื่องเป่าประเภทหนึ่งที่ผลิตเสียงโดยใช้ท่อลมสองท่อที่เชื่อมต่อกัน มีขนาดใหญ่และเล็ก โดยเครื่องเป่าที่ใช้งานปกติคือ "กลองชน" ที่มีขนาดใหญ่

4. คอหญ้า (Ko-Hai) - เป็นหนึ่งในเครื่องดนตรีเปี่ยมทรัพย์ของหมู่เกาะอ่าวไทย สร้างจากปูนขาวหรือไม้ ที่มีรูทั้งสองข้าง โดยใช้หลอดไฟแสงนำส่งเสียง ซึ่งจะกัดเสียงที่สืบต่อไปทั้งพื้นที่

5. ปี่ (Pi) - เป็นเครื่องเป่าประเภทหนึ่งที่ผลิตเสียงโดยการเปิดปิดหลอดท่อลม มีลักษณะคล้ายกับขลุ่ย แต่เป็นขนาดเล็กกว่า ใช้งานพร้อมกับเครื่องเปี่ยมที่มีกลอง

นอกจากนี้แล้วยังมีการใช้เครื่องเป่าอื่นๆ เช่น ผลไม้เป่า และเท่าที่รู้จักของเครื่องเป่าไทยประเภทอื่นๆ ได้แก่ รัฐวารีภัณฑ์ตำนาน, โพร้ำ, คลองทอง และอานิโอะ ฯลฯ